دوران رهاکردن شیلنگ آب در باغچه یا کاشتن گیاهان زینتی که آب زیادی می‌خواهند، گذشته است. در بخش‌هایی از ایالات متحده، آبیاری چمن خانه‌ها ممنوع یا محدود شده‌است و بازطراحی فضاهای شهری و باغ‌ها با استفاده از گیاهان ذخیره‌کننده آب (مثل ساکیولنت‌ها) بحث روز است. کتاب The Water-Saving Garden که ۲۳ فوریه ۲۰۱۶ منتشر شده، نمونه‌ای از کتاب‌هایی است که به موضوع صرفه‌جویی آب در باغچه و فضاهای شهری می‌پردازند و راه‌های مختلفی را برای آن پیشنهاد می‌دهند.
بعضی از این راه‌ها که در کتاب، مفصل توضیح داده شده، اینهاست:
برداشت یا جمع‌آوری آب باران و حتی آبی که از کولرهای گازی، هرز می‌رود.
پاشیدن ریگ و قلوه‌سنگ روی زمین خانه‌ها به جای حیاط‌سازی با سیمان و مواد مصنوعی و کمک به جذب آب در خاک به‌جای روان‌شدنش به فاضلاب.
پاشیدن مالچ یا دورریز نجاری‌ها، پوست درخت و ورقه‌های میوه کاج و مانند آن، دور درختان و گیاهان برای نگه‌داشتن رطوبت در زمین و نزدیک ریشه‌ها.
استفاده از شیلنگ‌های رطوبت‌ده (soaker hose) که هنگام انتقال آب، خیس می‌شوند و به آرامی آب را به گیاهان مسیر می‌رسانند، به‌جای استفاده از جوی آب و هدر دادن و تبخیر آن.
استفاده از سایه‌بان و داربست برای کمک به خنک نگه داشتن گیاهان در جاهای گرم و جلوگیری از سوختن برگ‌ها و تبخیر سریع آب.
استفاده از پارچه‌های مخصوص کشاورزی.
حذف چمن و جایگزینی آن با گیاهان بومی، ذخیره‌کننده آب و مقاوم در گرما و اقلیم کم‌آب. (چمن جلوی یک خانه معمولی در آمریکا، ماهانه حدود ۱۵۰۰ گالن آب، حدود ۵۷۰۰ لیتر، مصرف می‌کند. همین باغچه وقتی چمنش حذف و با گیاهانی مثل کاکتوس، گل ابریشمی و ساکیولنت‌ها جایگزین شود، مصرفش به ماهی ۱۴۰ گالن، حدود ۵۳۰ لیتر، می‌رسد؛ یعنی ۹۰درصد کاهش در مصرف آب.)
نمونه‌هایی از بایدها و نبایدهای آبیاری
مالچ را نباید دور تنه درختان بریزیم و شبیه یک دونات، باید با فاصله ۱۵ سانتی‌متر از تنه، دور درختان کوچک، و با فاصله ۳۰ تا ۶۰ سانتی‌متر از تنه، دور درختان بزرگ بریزیم. آب را هم نباید در محل فرورفتن تنه درخت در زمین بریزیم و باید با فاصله از تنه آبیاری کنیم.
آبیاری در صبح زود و روزهای آرام و بدون باد برای کاهش هدررفتن و تبخیر آب و کمک به رشد بهتر گیاهان.
در پایان کتاب، صدویک گیاه مقاوم در برابر کم‌آبی، با عکس و نام علمی، پیشنهاد شده، اشاره‌ای هم به «باغ ایرانی» و شیوه قدیمی ایرانیان در طراحی باغ با استفاده از جوی آب و ردیف درختان در دو سمت آن شده است؛ شیوه‌ای که ایرانیان آن را طرحی از باغ‌های بهشت روی زمین می‌دانستند که یکی از بهترین و کامل‌ترین نمونه‌های آن، باغ شاهزاده (شازده) ماهان است.
نظر شما