خودش می‌گوید کوررنگ است؛ تفاوت بین رنگ قهوه‌ای و سبز را نمی‌بیند. اما همین چیزی که بعضی نقطه ضعف می‌دانند، قدرتمندش کرده و توانسته نگاه عکاسی خودش را پیدا کند.
برای همین است که وقتی در یک جنگل شلوغ با انبوهی درخت و گیاه قدم می‌زند، درگیر رنگ نمی‌شود. بین این عظمت رنگارنگ، طرح و نقشه و حالت درختان است که او را برای عکاسی تشویق می‌کند.
کیلیان شونبرگر، در کلن آلمان زندگی می‌کند و عکاسی طبیعت یکی از دلمشغولی‌هایش است و کوی و برزن دورافتاده روستایی هم‌اندازه سبک زندگی و ساخت‌وساز شهری برایش جالب است.
اینها عکس‌هایی است از جنگل‌های منطقه بوهم در اروپای مرکزی. با چادر سفیدرنگ یخ که از ترکیب دمای پایین هوا و مه شاخه‌‌های درختان را پوشانده. سرماریزه و شبنم یخ‌زده روی این شاخه‌ها چیزی است که همیشه دوست دارم از نزدیک ببینم و موقع قدم‌زدن روی پوست حس کنم. وقتی به عکس‌های او نگاه می‌کنم، انگار بین همین درختان قدم می‌زنم.
از موسیقی فیلم مستند خانه، Wasteland (زمین بایر) را بشنوید با ترومپت ابراهیم معلوف:
اینجا درباره پیاده‌روی در جنگل شوماوا و حال و هوایش گفته بودیم.
نظر شما