چندباری دستم رفته بود سمت سبد این میوه‌های خوش‌رنگ ِ زره‌پوش که نمی‌دانستم نامشان چیست و فکر می‌کردم کندن پوست‌شان باید کار سختی باشد و از آن میوه‌هایی هستند که پوستت کنده است تا بخواهی به وصال‌شان برسی، تازه معلوم هم نیست که آخر سر چیز دندان‌گیری گیرت بیاید و مثلا میبینی وسط یک کُپه پوست و رنگ و لعاب وسوسه‌انگیز و باشکوه که کلی هم پول بالایش دادی، یک چیزی اندازه نخود خوابیده که اگر مزه آب ندهد، بی‌مزه و بدبو هم هست. اما «سُرخالو» از آزمایشگاه گوشه، سربلند بیرون آمد؛ در این ویدیو یکی از متخصصان پوست‌کنی گوشه نشان می‌دهد که چه راحت با دست غیر مسلح، پوست لیچی یا سرخالو کنده می‌شود:
لیچی (لایچی هم گفته شده) که فرهنگستان دولتی زبان فارسی، «سُرخالو» را برایش انتخاب کرده، بومی مناطق گرمسیر و نیمه‌گرمسیر جنوب چین است و به جاهای دیگر از جمله همسایگی ایران در پاکستان، ماداگاسکار و آمریکا هم رفته و تازه، خشک و کمپوتش، تولید انبوه می‌شود. احتمالا در ایران هم به خوبی رشد می‌کند، یکی از کارشناسان مسایل هسته‌ای گوشه، توانسته پس از حیف‌ومیل یک سرخالو، هسته آن را در گلدانی بکارد که فعلا زنده و یک‌ساله است. البته لابد می‌دانید که میوه‌دادن ِ بیشتر درختانی که از کاشت هسته به‌دنیا می‌آیند، نسبت به درختان قلمه‌ای، نادر و زمان‌بَر است؛ درباره همین درخت لیچی، گفته‌اند ۱۲ تا ۲۵ سال طول می‌کشد تا به میوه برسد. بهای لیچی در فصل‌های سال و کشورها متفاوت است، مثلا در بریتانیا که گران است، ۲۰۰گرمش حدود دو پوند است؛ در هند با همین پول می‌شود بیش از یک کیلو لیچی خرید. در این ویدیوی ۲دقیقه‌ای یک‌نفر که هسته سرخالو را کاشته و حالا درختچه‌ای به ثمر رسانده، بی آنکه ادای کارشناس های قلابی را دربیاورد، داستان صفر تا ۴ماهگی زندگی درختچه‌اش را می‌گوید و نشان‌مان می‌دهد:
لیچی یا سرخالو را تازه و خالی می‌شود خورد، شیرین و آبدار است و بوی خوشی دارد، شاید شبیه سیب گلاب. یکی دو دانه‌اش -معلوم است که پوست‌کنده‌اش- را در نوشیدنی‌های ژیگول می‌اندازند و پول چند کیلویش را از آدم می‌گیرند ولی خودش ارزان است و در چین و پاکستان، کنار خیابان و در بساط دستفروش‌ها می‌شود به بهای کمی چند کیلویی سرخالو به بدن زد. از خوردن صد گرم لیچی هم این مقدار انرژی، ویتامین ث و چیزهای دیگر گیر آدم می‌آید:
| ارزش خوراکی ۱۰۰گرم میوه لیچی یا سرخالو |  |
|---|---|
| انرژی | ۲۷۶ کیلوژول یا ۶۶ کالری |
| قند | ۱۵/۳ گرم |
| چربی | ۰/۴۴ گرم |
| پروتئین | ۰/۸۳ گرم |
| ویتامین ث | ۷۱/۵ میلی‌گرم ۸۶٪ |
| ویتامین ب۶ | ۰/۱ میلی‌گرم ۸٪ |
| کربوهیدرات | ۱۶/۵۳ گرم |
| فسفر | ۳۱ میلی‌گرم ۴٪ |
| پتاسیم | ۱۷۱ میلی‌گرم ۴٪ |
| منبع داده‌ها |
بستنی‌اش خوشمزه است و اینجا دستوری برای درست‌کردنش هست، آنها که با افزودن مزه شیرین به گوشت و کباب، مشکل ندارند، تنها یا با انبه به کباب و خورش اضافه‌اش می‌کنند گاهی هم چند دانه‌اش را به آرد و دارچین می‌مالند و در فر یا ماهیتابه کمی برشته می‌کنند. کسانی هم این میوه را گس و بی‌مزه می‌دانند و چندان باب میل‌شان نیست.
چقدر میوه جالبیه :) چقدر مطلب خوبی بود خیلی هم با نمک نوشته شده
بازهم مرسی از گوشه ایا