فیلم‌های ایرانی زیادی هستند که پوسترشان دقیقا کپی پوستر فیلم‌های هالیوودی است اما در هالیوود هم بساط کپی‌کاری برای طراحی پوسترها به راه است؛ بعضی وقت‌ها رنگ و تم پوسترهاست که تبدیل به کلیشه شده است گاهی هم طراح، پوستر تازه را با جایگزین کردن عکس و نوشته‌های فیلم جدید، در واقع کپی کرده. بعضی، این پوسترها را در چند دسته و حالت کلیشه‌ای، دسته‌بندی کرده‌اند که شاید این ۱۰ دسته، فراگیرتر باشند:
۱- نوشته‌ها، معمولا اسم فیلم با فونت «شاه رفت» روی چهره بازیگر فیلم؛ مثل پوستر فیلم‌های: شبکه اجتماعی، مایکل کلایتن
۲- تم‌های آبی ِ وهم‌آلودی که شخصیت اصلی فیلم جانش را برداشته و می‌دود: تیکن (ربوده‌شده)، یک مشت دروغ
۳- صورت‌های بزرگ با چشمان زل زده و آدم‌های کوچک در ساحل دریا و اقیانوس: دو هفته، شهر فرشتگان
۴- آدم‌ها از پشت با سلاحی در دست: رزیدنت ایوِل
۵- بازیگران ایستاده پشت به پشت: زن زیبا
۶- خوابیده در تخت: پیچیده است
۷- جهان از میان پاهای تو قشنگ است (شعر اینستاگرامی از شاعر گوشه): خیلی از فیلم‌های کاراگاهی باباپسند، از جوانی آلن دلون تا الان
۸- یک چشم درشت داری: آواتار، مرثیه‌ای برای یک رویا
۹- آبی گرم‌ترین رنگ‌هاست؛ این آبی‌ها بیشتر مستند هستند: رژه پنگوئن‌ها، خلیج
۱۰- زن قرمزپوش: دور از بهشت
در عکس زیر یک برج میلاد و یک پرنده را پیدا کنید.
یک نمونه از پوسترهای کپی‌کاری شده فیلم‌های ایرانی؛ دست‌کم در نمونه‌های قبلی، کپی‌کاری یا استفاده از قالب‌ها و کلیشه‌های تکراری، کمی با مرحله جایگزینی مو به مو، که در بعضی پوسترهای ایرانی به کمال رسیده، فاصله دارد.
پوسترِ فیلم چ آقای حاتمی کیا هم متاسفانه کپیِ بدی ئه از فیلم چگوارا…
جالب بود ممنون