یک‌بار که بین شماره‌های مختلف یک مجله عکاسی دو زبانه می‌چرخیدم، عکسی از ایران دیدم. لیندا دوریگو، عکاس و مستندساز ایتالیایی که در بیروت زندگی می‌کند، برای یک پروژه به نام «اقلیت مسیحی در خاورمیانه» از جمله به تبریز هم رفته بود. واغیناک میلویان در سال ۲۰۱۱ خلیفه کل ارامنه آذربایجان بوده و لیندا برای پروژه‌اش از او عکس گرفته. این مجموعه عکس او در لوموند فرانسه هم منتشر شده است. عکس‌های دیگر او را دیدم. پروژه‌اش درباره مسیحیان ایران پروپیمان بود.
واغیناک میلویان در سال ۲۰۱۱ خلیفه کل ارامنه آذربایجان بود. این یکی از عکس‌های مجموعه «اقلیت مسیحی در خاورمیانه» است که لیندا دوریگو گرفته.
وقتی از او اجازه انتشار عکس‌اش را در «گوشه» خواستم، گفت: چندین عکس دیگر هم از ایران دارد که مربوط به این پروژه و بقیه کارهای مستندی است که انجام داده. احتمال دارد این عکس‌ها باز هم در این مجله منتشر شود؛ مجموعه عکس او در مجله‌ای به اسم داک! چاپ شده که بین بقیه عکس‌ها و مجموعه‌های دیگر این مجله دیدم. لیندا یک مجموعه عکس به نام «زنان می‌توانند» دارد و عکس‌های دیگری از شهرهای مختلف ایران با موضوع اجتماعی گرفته.
در تماس با یکی از سردبیران این مجله برای داشتن اجازه چاپ چند عکس، او با اشتیاق به ما گفت که آنها دوست دارند از عکاسان ایرانی هم عکس داشته باشند؛ چه کسانی که داخل ایران هستند یا کسانی که مجموعه عکسهایی دارند و بیرون از ایران زندگی می‌کنند. با این توضیح که این عکس‌ها به شکل رایگان منتشر خواهند شد.
شور و شوق او و بقیه همکاران‌اش در این است که بخش‌هایی از زندگی ایرانی‌ها نشان داده شود که رسانه‌ها معمولا نادیده می‌گیرند؛ بخش‌های نادیده یا کم‌دیده‌شده از زندگی، فرهنگ و هنر و فعالیت‌های جمعی یا فردی مردم ایران. آنطور که او می‌گفت علاقه این مجله انتشار عکسهایی است که بخش‌های تازه و غیرتکراری از زندگی مردم را نشان می‌دهند. مهم‌ترین چیزی که در این مجله‌ها به آنها توجه می‌شود، داستان قوی این مجموعه عکس‌هاست با تکنیک و کیفیتی که در کارهای چاپ شده، می‌بینیم.
میترا اعتماد، مدیر، در دفتر کارش، فوریه ۲۰۱۰، از مجموعه عکس «زنان می‌توانند»، عکس: لیندا دوریگو.
داک! و کنترا داک! دو نشریه هستند که کارهای عکاسان زیادی را در دنیا چاپ می‌کنند. این نشریه‌ها به زبان انگلیسی و لهستانی هستند.
از عکاسان غیرحرفه‌ای یا کسانی که شغل‌شان عکاسی خبری یا مستند و هنری است، عکسهایی در این نشریه‌ها هست.
داک! هر ماه به شکل یک مجله عکاسی با چندین مجموعه عکس از جاهای مختلف دنیا منتشر می‌شود، همراه با گفت‌وگویی با عکاس بعضی از مجموعه‌ها و زندگینامه عکاسانی که در آن شماره، عکس‌شان منتشر شده. بیشتر عکسهایی که در این مجله منتشر می‌شوند، مستند اجتماعی هستند.
کنترا داک! مجله دیگری‌ست که در سال سه‌بار منتشر می‌شود. تمرکز اصلی این مجله، عکاسی هنری است.
اگر شما هم مجموعه عکسی دارید، با هر سوژه یا داستانی که فکر می‌کنید به سبک و سیاق این نشریه‌ها نزدیک است، جزئیات بیشتر را اینجا می‌توانید پیدا کنید؛
از جمله اینکه هر مجموعه دست‌کم باید ۱۵ عکس داشته باشد همراه توضیح داستان و زیرنویس برای هر عکس (در صورت لزوم)، شرح حال خیلی کوتاه عکاس و نشانی سایت.
آنطور که مسوولان این سایت گفته‌اند اگر مجموعه عکس‌ها با سبک و نگاه‌شان جور باشد، با فرستنده عکس‌ها تماس می‌گیرند و با او در ارتباط خواهند بود.
نظر شما