آسمان وهم است

برزیل را نمی‌شود با هشت عکس نشان داد؛ این عکس‌ها که آلکس وب و میگوئل ریو برانکو آنها را گرفته‌اند، تنها گوشه‌هایی از زندگی مردم این سرزمین متنوع را نشان می‌دهند. بیشتر عکس‌ها در دهه هفتاد، هشتاد و نود میلادی گرفته شدند که دولت‌های نظامی، کم‌کم جایشان را به دولت‌های مردمی می‌دادند و اقتصاد برزیل، برخلاف حالا که ششمین یا هفتمین قدرت اقتصادی دنیاست، چندان حال و روز خوشی نداشت. برزیل سرزمین پهناوریست که سوای اکوادور و شیلی، با همه کشورهای آمریکای جنوبی هم‌مرز است و حدود نیمی (دقیقش ۴۷٪) از آمریکای جنوبی را در برگرفته. برزیل، مدتها مستعمره پرتغال بود و تنها کشور آمریکای جنوبی‌ست که زبانش، پرتغالی‌ست.

آهنگ «رنگ عشق» با صدای میوتو ناسیمنتو خواننده، نوازنده گیتار و ترانه‌سرای برزیلی را هم بشنوید، کنار ِ این عکس‌ها:

کاپوئرا ورزش رزمی آفریقایی- برزیلی است که ترکیبی از حرکت‌های آکروباتیک رقص‌وار است که با موسیقی و آواز همراه است. برده‌هایی که در دوران استعمار پرتغال، از آفریقا به برزیل می‌آوردند، در قرن شانزدهم میلادی این ورزش رزمی را به برزیل بردند؛ ارباب‌های پرتغالی تمرین و آموزش این ورزش را برای برده‌ها ممنوع کردند، برده‌ها هم به این ورزش، آواز و رقص و موسیقی اضافه کردند و به ریش ارباب‌ها خندیدند. عکس: میگوئل ریو برانکو.

تن‌فروش، منطقه Pelourinho، برزیل، ۱۹۷۹. عکس: میگوئل ریو برانکو.

جشنواره Bumba Meu Boi، پارینتینس، برزیل، ۱۹۹۳. عکس: الکس وب.

مردی از دارودسته قاچاقچی‌های مواد مخدر، ریودوژانیرو، برزیل، ۱۹۹۲. عکس: میگوئل ریو برانکو.

بازار ماهی، مانائوس، برزیل، ۱۹۹۳. عکس: الکس وب.

شهر Sátiro Dias، برزیل ۱۹۹۱. عکس: میگوئل ریو برانکو.

مادر و دخترش، برزیل ۱۹۸۹. عکس: میگوئل ریو برانکو.