یک گروه کوچک عکاس مد و چند مدل، برای عکاسی از مجموعه لباس‌های یک طراح مد جوان به باغ و گلخانه‌ای آمده بودند که ما هم خیلی اتفاقی آنجا بودیم. گروه‌های مستقل و جوان مد معمولا رفاقتی، با هم همکاری می‌کنند. از آنجایی که امکان بستن یک خیابان و هزینه کردن برای یک فیلمبرداری سنگین یا عکاسی گران‌قیمت ندارند، گاهی آنها را در پارک‌ها، مناطق توریستی یا مکان‌های متروک و دورافتاده در بعضی شهرها می‌بینید که راحت و آزاد کار می‌کنند.
لباس‌هایی که مدل‌ها در این گروه کوچک و خودمانی برای عکاسی و فیلمبرداری می‌پوشیدند، شبیه پر پرندگان بود با کلاهی چسبیده به لباس با رنگ سرخ و آبی مات که بین گیاهان باغ و گلخانه، آنها را خیلی شبیه یک پرنده می‌کرد. خودشان می‌گفتند اسم این مجموعه «پرنده» است و باید فضایی سوررئال و بین خواب و رویا را نشان دهد.
اما لباس‌های دیگری که آنها پوشیدند و دوست‌شان داشتم، واقعی‌تر بود؛ پر از رنگ با کلاه‌های بافتنی زنانه و بندهایی آویزان از سروکول‌شان و گل‌های درشت دست‌بافی که تبدیل به یقه یا بخش‌های اصلی لباس‌ها شده بود. آنها می‌گفتند:
این لباس‌ها مربوط به مجموعه‌ای به اسم «حشرات» است و الهام گرفته از شاخک‌ها، بال و پر، کُرک و پوشش بدن این موجودات.
طراح این لباس‌ها خانم جوانی بود به نام مخفف ایوا یو؛ طراح لیتوانیایی که ازجمله از تصویرسازی‌های قدیمی کشورش برای طراحی لباس‌هایش الهام گرفته. درباره خانم ایوا بیشتر خواندم و لباس‌هایش را دقیق‌تر نگاه کردم. لباس‌هایی که به گفته خودش برای پوشیدن روزانه طراحی نشده اما در هر مجموعه تلاش می‌کند به نوع لباس‌های
معمول با تفاوت‌هایی چشمگیر نزدیک شود.
خانم ایوا که در دانشگاه، طراحی مد خوانده، از فضای اطراف‌اش الهام می‌گیرد. خودش جایی گفته «در فضای دلگیر و خاکستری لیتوانی، رنگ لباس‌هایش بیش از اندازه روشن و دست‌نیافتنی به نظر می‌رسد، اما کار و امضای من همین است و دلم نمی‌خواهد تغییرش دهم».
ایوا از ۱۶ سالگی، طراحی را شروع کرده و اولین کار تجربی‌اش را به اسم «آبرنگ» همان سال‌ها نمایش داده است. او بعد از مجموعه‌های دیگر مثل «حشرات» و … حالا روی مجموعه تازه‌ای کار می‌کند به اسم «سیرک». خودش هم در کنار نوشته‌های منتقدان می‌گوید، بیشتر از طبیعت الهام گرفته و فیلم‌های مد تاریخی، موسیقی و افسانه‌های لیتوانی روی کارش تاثیر گذاشته‌اند.
او زمان زیادی از کارش را به تحقیق درباره رنگ و چاپ می‌گذراند و می‌گوید، برای خیاطی و دوخت لباس چندان وقت نمی‌گذارد: «سبک شخصی‌ام در زندگی و نوع لباس‌های خودم پُر از رنگ‌های روشن است و رنگ و تصویرهایی که روی پارچه چاپ می‌کنم، بهترین راه برای نشان دادن ایده‌ها و روش تفکر خودم است».
بعضی منتقدان درباره‌اش گفته‌اند، او نشان داده که نمی‌خواهد یک‌سری لباس‌های بشور و بپوش طراحی کند و هر تکه از آنها خودش یک اثر هنری است. بعضی هم گفته‌اند طراحی‌هایش بیشتر تاتری است و به درد پوشش روزمره نمی‌خورد. اما خودش گفته من کارهای دست‌باف و دست‌دوز را بیشتر دوست دارم و فکر می‌کنم این یکی از بهترین راه‌های ارتباط بین طراح و مشتری است.
ایوا تا به حال در چند مسابقه طراحی مد شرکت کرده و چند جایزه برده. تا جایی که می‌دانم هنوز کارهایش وارد بازار نشده، اما بعضی از منتقدان پیش‌بینی می‌کنند این طراح تجربی در آینده، طراح مشهور و محبوبی شود.
نظر شما