«ناشنوایان صدا را نمی‌شنوند اما از راه لرزش هوا موج صدا را حس می‌کنند. بعضی از این ناشنواها می‌توانند با لمس ساز در حال نواختن، موسیقی را حس کنند. سازها یکی از بهترین راه‌ها برای شناساندن بخشی از دنیای ناشناخته کسانی است که نمی‌شنوند.» این بخشی از توضیح یک عکاس لهستانی است که در مورد مجموعه عکس‌اش «پنج حس، مکث» نوشته.
شنیدن قطعه «مهتاب» کلود دبوسی هم پیشنهاد می‌شود، همراه دیدن این عکس‌ها :
مارک لاپیز گفته بیشتر دوست دارد از بخش‌های متفاوت جامعه عکاسی کند. او که ۲۵ سال، عکاس خبری است از حدود هشت سال پیش سه پروژه درباره کودکان نابینا یا آنهایی که ناتوانی شنوایی – گفتاری دارند، انجام داده است.
آخرین مجموعه عکس او که پاییز ۲۰۱۲ گرفته، درباره موسیقی ناشنوایان و ناشنوایانی است که با ابزار و سازهای موسیقی، نوای موسیقی را حس می‌کنند و با کمک ارکستر رادیو لهستان، آنچه را در یک کارگاه آموزشی یاد گرفته‌اند، اجرا می‌کنند.
عکس‌هایی را از او ببینیم از مجموعه «پنج حس، مکث»:
« پنج حس، مکث» یک فعالیت آموزشی و فرهنگی است که با همکاری آهنگسازان و موسیقی‌پژوهان و کسانی که زبان اشاره می‌دانند، انجام شده. تجهیزات و سازهایی که به خصوص کودکان ناشنوا باید با آنها کار کنند و از راه آنها موسیقی را درک کنند، بررسی شده و به خصوص پیانو و بعضی سازهای زهی برای این کار درنظر گرفته شده است. بچه‌ها در این کارگاه‌های آموزشی این سازها را لمس می‌کنند. وقتی نوازنده می‌نوازد، ناشنوا همه لحظه‌های لرزش ساز را با دست و بدن‌اش حس می‌کند. ارکستر رادیو لهستان که با این ناشنوایان یک برنامه مفصل اجرا کرده، قول داده که این آهنگ را بعد از نهایی شدن منتشر کند.
نظر شما