رفقا! در این روزهای سخت، که ایران -تنها خانه‌ای که داریم- درگیر جنگ است، گوشه کوچک ما فعلا چیزی برای پذیرایی از دوستانش ندارد. مطالبی را هم که از پیش، در تقویم صفحه‌ها و پادکست گوشه آماده انتشار بود، از نوبت نشر درآوردیم.
هرچند که تجربه جنگ پیشین در دهه شصت خورشیدی، به یادمان می‌آورَد که آدمهایی زیر شلیک موشک و گلوله، کار تولید فرهنگ و هنر مستقل این خانه را زنده نگه داشتند؛ آدمهایی که زیر نور شمع و موشک‌باران شهرها، نوشتند و ترجمه کردند و از فکر تولید برای کودکان این خانه هم غافل نماندند.
فرشته زخمی، هوگو سیمبرگ
همدلی با ساکنان خانه‌ای که در آتش می‌سوزد، حتی وقتی گردانندگانش ناتوان یا بی‌لیاقت باشند، به معنای نادیده‌گرفتن آن کوتاهی نیست؛ همدلی و تغییر اجتماعی دو مفهوم دور و جدا از هم نیستند.
نظر شما