وقتی از او پرسیده بودند «پیام عکس»هایش چیست؟ گفته بود:
عکس‌هایم پیامی ندارد… کار واقعی عکاسی، ثبت کمی از حقیقت (هرچه که هست) روی فیلم است.
شاید عکسی که از مرلین مونرو در فیلم خارش هفت‌ساله گرفته (در گالری پایین) و آن را یکی از نمادهای قرن بیستم می‌دانند، مشهورترین عکس او باشد اما وینوگرند مجموعه‌عکس‌ها و کتاب‌های عکس دیگری هم دارد.
گری وینوگرند را بیشتر با عکس‌های خیابانی که از زندگی در آمریکای اوایل دهه ۶۰ میلادی گرفته می‌شناسند؛ بعضی، او را مهم‌ترین عکاس نسل خودش می‌دانند و معتقدند او جامعه و زندگی آمریکایی را بهتر و بیشتر از خیلی از عکاسان خیابانی دیگر نشان داده.
باغ‌وحش سنترال پارک نیویورک، ۱۹۶۴
این منتقدان عکس‌های عکاسان اروپایی مثل برسون را برای نمایش آنچه که «زندگی واقعی آمریکایی» می‌نامند، کافی ندانسته‌اند و معتقدند این عکس‌ها گرچه باارزشند اما کمی رمانتیک‌اند و عکس‌های گری وینوگراند «واقعی‌تر» هستند. در برابر، منتقدانی کارهای او را دارای ارزش هنری نمی‌دانند و معتقدند آنچه که تلاش می‌کند به واقعیت، نزدیک شود و نمایش بی دخل و تصرف‌تری از زندگی نشان دهد، چندان ارزش هنری ندارد.
وینوگرند به عکاسی در «لحظه قطعی» که طرفداران زیادی داشت و دارد، اعتقادی نداشت و می‌گفت:
هیچ لحظه‌ای مهم‌ترین لحظه نیست. هر لحظه می‌تواند چیزی باشد.
بی‌نام، از مجموعه عکس «زنان زیبایند» ۱۹۸۱
وینوگرند از نسل عکاسانی بود که با پیشرفت دوربین‌های ۳۵میلیمتری لایکا، این دوربین‌ها و عکاسی را از آتلیه به خیابان و زندگی روزانه مردم بُردند. وینوگرند عکاس پُرکاری بوده و با دیدن دوربین لایکای زهوار در رفته‌ای که گفته شده دوربین او بوده، و از حدود ۱۰هزار حلقه فیلم ظاهر یا چاپ نشده باقی‌مانده از او، می‌شود حدس زد که گرفتن حدود «صد عکس» یا استفاده از سه حلقه فیلم در روز که به او نسبت می‌دهند، چندان بیراه نیست.
وینوگرند چند مجموعه عکس مشهور دارد؛ از جمله «زنان زیبایند» که عکس یک و عکس بالا از این مجموعه‌اند، «جانوران» که بیشتر در باغ وحش و از رابطه انسان و جانوران، عکاسی شده و «روابط اجتماعی».
نیویورک، ۱۹۶۴
وینوگراند هم‌نسل عکاسانی مثل جوئل مایروویتز، لی فریدلندر، تاد پاپاجورج و دیان آربوس بود؛ جان سارکوفسکی منتقد و تاریخ‌دان هنر که از سال ۱۹۶۲ تا ۹۱ مدیر بخش عکاسی موزه هنر مدرن نیویورک بوده و نمایشگاه‌هایی از عکس های وینوگرند برگزار کرده و بر بعضی از کتاب‌های او مقدمه نوشته، گری وینوگرند را عکاس محوری این نسل می‌دانست.
بی‌نام، از مجموعه‌عکس «زنان زیبایند»، ۱۹۶۵
در این فیلم ۱۲ دقیقه‌ای، با او و سبک کارش بیشتر آشنا شوید و از خودش درباره عکاسی بشنوید.
بی نام، زنی در باجه تلفن، نیویورک، حدود ۱۹۷۲
وینوگرند که سرطان کیسه صفرا داشت، سال ۱۹۸۴ در ۵۶ سالگی مُرد.
از مجموعه جانوران، نیویورک
[schema type=”person” name=”گری وینوگرند” jobtitle=”عکاس” url=”https://en.wikipedia.org/wiki/Garry_Winogrand” description=”گری وینوگراند از مهم‌ترین عکاسان خیابانی بود که با عکس‌هایش از زندگی آمریکایی در اوایل دهه شصت میلادی شناخته می‌شود.” bday=”1928-01-14″ city=”نیویورک” country=”US” ]
نظر شما