مهسا! «تهران مال ماست اما جای ما نیست»؛ این شهر آشفته و آلوده، چیزی برای دیدن تو نداشت، اما خبر داری که تهران و بیشتر از تهران، حالا که نیستی به دیدنت آمده‌اند؟
جان شیرین تو، به یادمان آورد که اتفاقا تهران جای تو و جای ما هم هست. گاهی میزبان خفته را باید با خون و درد بیدار کرد تا این «میهمان‌خانهٔ مهمان‌کُش» را تعطیل کند، تا مهسا و مهمان‌های بعدی، در امنیت و آرامش به خانه برگردند.
صبح جمعه با گوشهٔ ۲۸۱ام به یاد تو:
در ساندکلاد گوشه.
نظر شما