صبح جمعه با گوشه؛ محصور و بیحصر - گوشه
آسمان کُت آبی تیرهاش را میپوشد ماه به آهستگی از خط الراس درختان ردیفشدهٔ کهن میگذرد تو تماشا میکنی، و سرزمینها از هم فاصله میگیرند سرزمین ماه در آسمان بالا میآید و سرزمین خورشید غروب میکند و تو نمیدانی که به کدامیک تعلق داری نه کاملاً تاریک همچون خانهای در سکوت و نه کامل در […]
آبراهام متوهمیان