از سکوت و بی‌صدایی کسی به جایی نرسیده، هرچند که شلوغ کردن هم ره به جایی نمی‌برد. خلاصه این که امروز
برای شما از همه خوبان موسیقی داریم. می‌توانید موسیقی و ترانه‌های صبح جمعه با گوشه شماره ۱۷۳ را هم در یوتیوب و هم در اسپاتیفای گوش کنید.
همه آهنگ‌های این هفته را در اسپایتفای گوشه می‌توانید بشنوید و ما را آنجا دنبال کنید:
بعضی از آهنگ‌های این هفته را در ساوند کلاود گوشه بشنوید:
ترانه‌های این هفته را می‌توانید در یوتیوب هم ببینید:
ببین چقد خوبه تو اسپاتیفای هم میذاریشون! با چارتا کلیک شروع میکنی به شنیدنشون بدون هیچ مقدمه ای و حاشیه و داستانی. بعد همین جور فقط گوش میدی. میرسه آخرش. برمیگرده اول. همینجوری کاراتو میکنی و گوش میدی. ولی مشکل اینجاست که نصفشون رو خوب نمیفهمی. مثلا بعد nبار گوش دادن فکر میکردم میگه “اگه فقط یه جفت کفش داشتیم من اون رو به تو میدادم (ایف وی آنلی گات وان پر او شوز …)” (و مثلا پابرهنه می اومدم خودم لابد). به نظرم خیلی خوب و قشنگه خب. بعد که لیست رو چک کردم دیدم اسم ترانه هست “پاراشوت”. چتر نجات. نه یه جفت کفش! اوکی. حداقل منطق بهتری داره. ولی بگذریم. از اون ترک پیتر گبریل خیلی خوشم اومد. به خصوص اون آخرش که خانومه با اون هلهله ی کشدار قشنگ شروع میکنه. برای جشن عروس و دوماد میخونن. دقیقا نفهمیدم چی میگن جز عروس و دومادش رو (یه چیزایی برای همسایه هم میخونن از خدا میخوان که تو شادیها کنارشون باشه. یه جایی هم فکر میکنم میگه “در این شب پنجشنبه” (لیلة اخمیس)). این پیتر گبریل نمیذاره گوش بدیم ببینیم چی میگن. از شما انتظار نداشتم پیتر.
———————————————————
نگران جملات قصارت نباش نمرا. “کم نخواهد شد، بگو! دریاست این”.
«از سکوت و بی‌صدایی کسی به جایی نرسیده» ؟ جمله‌ی قصار بسیار ضعیفی بود از شما انتظار نداشتم نمرا.