صبح جمعه با گوشه این هفته با فرزان سراغ هند می‌رود. موسیقی‌هایی که از زنان هند نمی‌شنویم. هند خیلی بزرگ است و هزاران جور سنت و فرهنگ دارد. این وسط به موسیقی هند ظلم شده و اکثر خارجی‌ها- از جمله ایرانی‌ها- فکر می‌کنند از هند فقط موسیقیِ همراه با رقص بالیوودی درمی‌آید. اما حتی بیشتر از موسیقی هند، به موزیسین‌های زن این کشور ظلم شده و خیلی‌هایشان مهجور مانده‌اند.
امروز همراه با گوشه کمی از این لاک بیرون بیاییم:
اول از همه با ساندهیا سانجانا آشنا بشوید، زن خواننده‌ای که آهنگ‌هایش را شاید بتوان جَز هندی دانست. او متولد مومبای (بمبئی) است اما حالا بیشتر اوقاتش را در اروپا می‌گذراند. این آهنگش را (همراه با ماتوالا) گوش کنید:
حالا که در این فاز افتادیم با سومان سریدهار هم آشنا بشوید. او هم متولد بمبئی است و او هم حالا خارج از هند- در آمریکا- زندگی می‌کند. او بیشتر با جیت تالی -شاعر و موزیسین هندی- همکاری می‌کند و این آهنگ هم محصول مشترک آنهاست:
اول مطلب گفتم که به خاطر مساحت زیاد، هزاران جور فرهنگ و سنت در هند پیدا می‌شود. یکی از ایالت‌های هند که در منتهی‌الیه شمال شرقی این کشور واقع شده نگالند است. اهالی نگالند از قبایلی هستند که زمینه‌های فرهنگی مشترکی با مردم میانمار، تبت و بوتان دارند چون از لحاظ جغرافیایی به آنها خیلی نزدیکند. ظاهر و آداب و فرهنگ مردم این منطقه هم با چیزی که از فرهنگ هند در ذهن ماست خیلی فرق دارد. می‌گویید نه، با این گروه موسیقی آشنا شوید، خواهران تتسیو:
و اما آس موسیقی‌های امروز. یکی از زنان موزیسین نسبتاً شناخته‌شده هندی سوشیلا رامان (عکس یک) است که اصلیت تامیل دارد و در لندن متولد شده. این دو اجرای او را ببینید و بشنوید از یکی از معروف‌ترین آهنگ‌های معاصر هندی که ترجمه عنوانش می‌شود: «تو مرا دیوانه می‌کنی». اگر به عنوان و برخی از کلمه‌هایی که در متن ترانه استفاده شده توجه کنید چند کلمه آشنا و مشابه با فارسی هم به گوش‌تان می‌خورد، مثل دیوانه، دل، غرور، محبت، تمنا.
آخ جون! باز توضیح نوشتید در مورد خواننده ها! ممنون :)