خواب‌هایم را نقاشی می‌کنم

کاری از Maria Primachenko سال ۱۹۸۳

زن روستایی اوکراینی، درون‌گرا و طبیعت دوست، بدون مشق نقاشی، بعد از سال ها درگیری با بیماری فلج اطفال، دیوارهای خانه‌شان را با نقاشی‌های کودکانه و ابتدایی پوشاند. سبک نقاشی او آفرينش هنری بدون آموزش هنر( Naïve art) بود.
ماریا پریماشنکو (Maria Prymachenko) که سال ۱۹۰۸ به دنیا آمده، خودش گفته بیشتر این تصاویر را در خواب دیده و بعد با ترکیب‌بندی ابتدایی خودش با جانوران افسانه‌ای و فولکلور اوکراینی چنین چهره‌هایی را کشیده است. تنظیم روان و دقیق او از انواع پرندگان و گیاهان و حیواناتی مثل خرگوش و خرس و شیر و… قطعه‌های زینتی شگرفی را به وجود آورده که مقابله با شیطان را در داستان های اساطیری وتاریخی اوکراین نشان می دهد.  کارهایش پیرو احساسات و تجربه درونی و شخصي خودش است که ساده و بی‌تکلف حس و نگاهش را در مورد جریانات اطراف نشان می‌دهد؛ بی‌تکلف، شبیه مکرمه قنبری، نقاش پست مدرن مازندرانی که بدون تحصیل دیوارهایش را پر کرد از رویاهای رنگی غریب‌اش.

ماریا سال ۱۹۹۷ مُرد بدون اینکه در سبک هنر ابتدایی که خودش آفریده بود، تغییری دهد. کارهایش در نمایشگاه‌های جهانی نشان داده شد، در دنیا چرخید و همان سبک وارد مُد و طراحی لباس شد؛ با الهام از گیاهان و حیوانات تخیلی و فضای کودکانه نقاشی‌هایش حالا اتفاق دیگری در کنار آویزان کردن تابلوهایش بر درودیوار در حال وقوع است.

One Ping

  1. Pingback: درباره لیلی کارِی تصویرگر آمریکایی - گوشه

One Comment

نظر شما