لاس‌زدن با باد

نیک روچ (Nick Roach) شعرهایش را خودش می‌نویسد. آهنگ‌اش را می‌سازد و می‌ خواند و می‌نوازد.

دو آهنگ اخیرش آنقدر راحت و صمیمی و دوستانه اجرا شده، که می‌تواند مدام تکرار شود. شبیه روند مجسمه سازی؛ انگار حال‌ و هوای شکل گرفتن‌اش مثل گل و خاک، آدم را لحظه به لحظه درگیر می‌کند.

اسم شعر باید تغییر کند، چون دقیقا این معنی را نمی‌دهد. پیشنهادی برای ترجمه شعر و اسم‌اش دارید؟ یا حوصله؟

– پیشنهاد «بهمن» یکی از دنبال‌کننده‌های «گوشه» در فیس‌بوک برای اسم شعر: «به رقص‌آورنده باد» و ترجمه او برای چند خط اول این شعر:

باد حول و حوش دامن سبزت، دیوانه‌وار می‌چرخد
به سان من که در پی تو
در میانه انبوهی خاکستری
هزاران نغمه نواخته می شود.

تپش قلب چتر آغاز می‌شود
و من لی‌لی کنان 
از میانه چاله آب‌ها
هنوز در پی توام

مرا نظری چنان افکن 
که درونم بر تو آشکار گردد
چرا که نگاه  گذرایت 
نگرانم می کند…

«Flirt The Wind» by Nick Roach; sung and strummed with Aileen Linney.

Your green skirt flirts the wind
as I follow you
Through crowds of gray
a thousand voices play

Begin umbrella beats
but I still follow you
Through the pouring rain
hopscotch where puddles drain

Give only careful peeks
because if you notice me
You just might look away
the thought makes me afraid

As we roam, your shadow becomes my home
Where I’m alone
And I hold, these dreams that are all that I own
All that I know

Footsteps forgot and lost
where I am wandering
Fade in and out
the world around me

Swift wind, forget my skin
where I am wandering
A thousand little sounds are drowned
when you’re around me

I’m scared to step too close
because that would make you real
This dream could drift away
the thought makes me afraid