نقش و نگار این قالیچه که در منطقه شهربابک بافته شده، مایه‌هایی از نقش قالی کرمان و قالی بلوچ دارد. قالی کرمان که دیگر با آن کیفیت افسانه‌ای و قیامتش تولید نمی‌شود و قالی بلوچ هم با آن که از اصیل‌ترین بافته‌های ایرانی‌ست، آن طور که شایسته‌اش است، قدر نمی‌بیند و در بازار و بین مردم، به اندازه قالی تبریز، اصفهان و نائین و… شناخته‌شده نیست.
قالیچه، ۱۱۰ در ۷۰ سانتی‌متر، نقش جانوران و انسان، بافت ابراهیمی (حدود ۱۳۲۰)، تاروپود: پشم عاجی، رنگ: گیاهی و خودرنگ، حاشیه اصلی: قوچک، حاشیه فرعی: مُجُلک. از کتاب فرش سیستان
فروشندگان قالی و دلال‌ها هم که سود اصلی به جیب آنها می رود، در این سال‌ها قیمت فرش دستباف را چنان بالا برده‌اند که گاهی با قیمت فروش فرش در فروشگاه‌های بزرگ خارج از ایران، برابری می‌کند؛ با این تفاوت که بعضی فروشندگان خارجی خدماتی می‌دهند که در ایران نیست. مثلا یکی می‌گوید آنقدر از کیفیت فرش دستباف ایرانی مطمئن است که تا یک ماه، بی‌پرسش آن را پس می‌گیرد یا یکی دیگر فرش را با شرایطی، رایگان – یا با پرداخت ۱۷ یورو- به نشانی خریدار در کشورهای اروپایی می‌فرستد.
قالیچه، ۱۱۰ در ۲۴۰، گل سرخ، بافت کرکویه (حدود ۱۳۲۰)، تاروپود: پشم عاجی، رنگ: گیاهی، حاشیه اصلی کجاوه‌ای با گل سرخ، قالی طُره‌دار.
مزد قالی باف‌ها در جاهای محرومی در جنوب شرق ایران، ناچیز است. دلال‌ها نقشه‌های قالی تبریز و نائین و فلان را به این جاها می‌برند و بافنده‌هایی که مثلا استاد بافت قالی بلوچی هستند، نقشی را می‌بافند که با آن بیگانه‌اند؛ چون بازار، آن نقش و قالی را بهتر از قالی بلوچ می‌خرد.
می‌گویند گاهی وقت‌ها هم دیده شده که دلال و فروشنده‌ها مثلا قالی زابل را با اسم جای دیگری که در بازار و بین مردم بیشتر مشهور است، به خریداران ناآگاه می‌فروشند.
امروز حتی نام بعضی از نقش‌مایه‌های فرش سیستان را که فراموش شده، نمی‌دانیم.
نظر شما