تصور کنید نویسنده‌ای هستید که یک بار یک شاهکار نوشتید و دیگر ایده‌ای ندارید. بعد آرام آرام به یک رومانس کلیشه‌ای معمولی می‌رسید و آن را با بی‌میلی بسط می‌دهید: آرام‌آرام می‌بینید آدمی که در نوشته‌ها آفریدید سر از خانه و زندگی‌تان درآورده. اولش شوکه‌اید و بعد او را به عنوان عشق واقعی و جاندار در زندگی خود، می‌پذیرید… ولی با وسوسه‌های تغییر و بازی با کسی که عاشق‌اش شده‌اید، چه می‌کنید؟
زو کاران، نوه الیا کازان ( کارگردان و نویسنده آمریکایی) آنقدر نوشت و نوشت تا بعد از یک دوره پرشور نویسندگی در کالج ییل، فهمید مثل بقیه اعضای خانواده فقط می‌خواهد بنویسد و بنویسد. آنقدر نوشت تا توانست خیال‌هایش را فیلمنامه کند و فیلمنامه‌اش را فیلم و فیلم‌اش را بازی…
جایی کالوین، شخصیت نویسنده می‌گوید: در شرایطی قرار دارد که هر نویسنده‌ای می‌تواند گواهی دهدِ خوشبخت‌ترین، موفق‌ترین حالت است: در حالتی که کلمات از طرف او نمی‌آیند بلکه از درون‌اش سرازیر می‌شوند.
دختر موحنایی با چشمانی درخشان و وجود پرشورش در فیلم روبی اسپارکز آنقدر جهانی شد که ایده سورئال فیلم مستقل‌اش حالا در هالیوود به شدت طرفدار پیدا کرده.
بخشی از موسیقی فیلم را از اینجا بشنوید.
[schema type=”movie” url=”http://www.imdb.com/title/tt1839492″ name=”روبی اسپارکز، ۲۰۱۲” description=”تصور کنید نویسنده‌ای هستید که یک بار یک شاهکار نوشتید و دیگر ایده‌ای ندارید. بعد آرام آرام به یک رومانس کلیشه‌ای معمولی می‌رسید و آن را با بی‌میلی بسط می‌دهید: آرام‌آرام می‌بینید آدمی که در نوشته‌ها آفریدید سر از خانه و زندگی‌تان درآورده…” director=” Jonathan Dayton, Valerie Faris” actor_1=”زو کازان” ]
نظر شما